نخستین پرچ ها گیره های کوچکی بودند که از چوب یا استخوان ساخته شده بودند ، و اولین انواع فلزی احتمالاً اجداد آنچه امروز می دانیم به عنوان پرچ های کشویی بودند. آنها بدون شک قدیمی ترین روش شناخته شده برای پیوستن به فلزات هستند ، به عنوان اولین استفاده از فلزات قابل انعطاف ، به عنوان مثال: مصریان عصر برنز شش بخش چوبی خطوط بیرونی یک چرخ شکاف دار را با میخ های چسبانده شده در کنار هم قرار دادند ، پس از آنکه یونانیان با موفقیت آمیز مجسمه بزرگ را در برنز ریختند ، قسمت هایی از پله ها را به هم ریختند.
در سال 1916 ، هنگامی که H. V. White از شرکت تولیدی هواپیمای بریتانیا برای اولین بار حق ثبت اختراع را برای یک گلدان کشش بدست آورد که از یک طرف قابل استفاده باشد ، به سختی انتظار می رفت که امروزه از این نوع پرچین استفاده شود. از هوافضا گرفته تا دستگاه های اداری ، تجهیزات الکترونیکی و تجهیزات ورزشی ، می توان گفت که این نوع پرچ در حال حاضر به یک روش اتصال مکانیکی مؤثر و پایدار تبدیل شده است.
بیشتر پرچ های کور توخالی برای تولید یا نگهداری تجهیزات مهار اختراع می شوند. کاملاً مشخص نیست که پرچین کور توخالی اختراع شد ، اما مهار در قرن 9 یا 10 میلادی اختراع شد. مهار پرچین ، مانند سم اسب میخ ، بردگان آزاد شده از کار سنگین و پرچین نیز منجر به اختراعات مهم بسیاری از جمله انبردست آهن برای کارگران مس و آهن و قشرهای پشمی شد.
steady-ind.com $ $ $